Het is waarschijnlijk een van de leukste opdrachten die ik heb gedaan: de rubriek Lekker Toch! in JAN. De rubriek waarin acteurs en muzikanten hun heimelijke genoegens opbiechten.
Bijna drie jaar lang vroeg ik maandelijks een man over waar hij stiekem blij van werd. Het waren openhartige, eerlijke, maar vooral hilarische gesprekken. Van die gesprekken waarvan de toon steeds zachter wordt en de hoofden samenzweerderig bij elkaar worden gestoken alsof de blootgelegde genoegens staatsgeheimen betreffen.
Ik kreeg te horen wat ze soms nog nooit hadden verteld, of wat hun vriend of vriendin niet eens wist. Of hun ouders. En hoewel de mannen in kwestie zeer openhartig waren, bleven toch ook bepaalde zaken onbeantwoord. Nadat de vragen ‘hoe vaak geef je er een slinger aan?’ en ‘plas je weleens onder de douche?’ waren gesteld bleef het vrijwel altijd stil. Er is dus ook een grens aan het delen van geheimen.
Memorabele interviews
De mannen die ik interviewde waren even zo verschillend als de geheimen die ze verklapten. Het kortste gesprek had ik met Arjan Ederveen. Hij schudde zonder gene en met het grootste gemak dat waar hij blij van werd (‘De kussentjes tussen de poten van mijn hond is een van de lekkerste dingen om aan te ruiken’) binnen 15 minuten uit zijn mouw, om daarna weer door te gaan met de repetities. De heenreis duurde langer dan het hele gesprek, en dan moest ik ook nog terug.
Het langste gesprek was met Lucky Fonz (‘Cola en koffie, daar begin ik altijd de dag mee’). Na anderhalf uur zei hij pas: ‘Ik geloof dat dit het wel is.’ Lang duurde ook het gesprek met Sjors van der Panne. Maar dat kwam ook door die twee flessen heerlijke witte wijn die we dronken waardoor het uiteindelijk een meer dan memorabel interview werd (‘Ik vind roken heerlijk, ik rook nog net niet tijdens seks’). Lang was ook het wachten op Willie Wartaal. We hadden beiden een andere interviewlocatie doorgekregen – foutje van het management. Maar hij verzette netjes zijn volgende afspraak zodat ik toch nog zijn geheimen kon ontfutselen (‘Gokken en drinken zijn niet mijn ding, maar alle ander verboden middelen vind ik heel leuk’).
Het best voorbereid was Teun Luijkx die alles waar hij stiekem blij van werd had opgeschreven (‘Heroïsche speeches, zoals die uit Braveheart of Lord of the rings geven me een heerlijk gevoel’). Ik had een foto kunnen maken van zijn aantekeningen, maar we zaten heerlijk op het terras in de zon dus ik heb het hem maar laten vertellen. Met Hans Dagelet zat ik ook op een terras, aan het water. We lunchten, hij vertelde (‘Ik spel elke maand de Kampioen van de ANWB’) en na afloop kon hij ook nog eens zijn portemonnee trekken omdat ik die van mij was vergeten – en ja, ik heb hem terugbetaald.
Schwung
Het laatste Lekker Toch!-interview was met Viggo Waas (‘Diep in mijn hart wil ik eigenlijk voetbaltrainer van een eredivisieclub worden’). Jammer hoor. De gesprekken waren namelijk altijd leuk, of het nu vroeg in de ochtend was of al ver na het avondeten. Als de eerste vraag van een gesprek ‘zeg, waar word je eigenlijk stiekem blij van?’ is dan geeft dat het hele gesprek meteen wat schwung. Het gáát ergens over.
Nu de rubriek is gestopt kan ik natuurlijk niet achterblijven met mijn lijstje. Waar word ik stiekem blij van? Welnu: van koken en dan net doen alsof ik een zeer goed bekeken kookprogramma presenteer. Van keihard meezingen met een live versie van Proud Mary uit 1982 door Tina Turner. Van overal sambal opdoen – ook op de spaghetti carbonara en in de erwtensoep. Van ‘s morgens vroeg ijskoude wodka drinken op een snoeihete zomerdag. Van ongegeneerd lachen om home video’s. En vooruit: van plassen onder de douche. Want dat is goed voor het milieu.