Het interview met presentator Tijl Beckand begon met, nadat ik hem had gevraagd naar welke muziek hij die ochtend had geluisterd, een mini lezing over de James Bond-film Never say never again, een niet geautoriseerde Bond-film (zoek het verhaal van deze film maar op) waar Michel Legrand de soundtrack voor schreef. Toen wist ik al dat dit een bijzonder mooi en leuk gesprek zou worden. We hadden het over zijn kinderen, de liefde en zijn vader die beeldend kunstenaar was. Hij heeft een zelfportret van zijn vader in zijn huis hangen waar hij blij mee is omdat er niet zo veel foto’s van hem zijn. ‘Ik vind een portret van hemzelf, door hemzelf gemaakt, ook wel het ultieme beeld dat je van iemand kunt hebben. Want dit is hoe hij zichzelf ziet.’ Lees verder.
